Gewoon naar je lichaam luisteren

Er groeit een klein mensje in mijn buik. Na jaren hopen, kijken we nu uit naar de geboorte van een kindje. Wat een bijzondere ervaring. Naast alles wat er in mijn hoofd en hart gebeurt, merk ik dat het voortbrengen van nieuw leven, het bewustzijn op mijn lijf vergroot. Ik loop wat sneller tegen mijn fysieke grenzen aan en merk dat ik daarmee worstel. Dat is niet nieuw voor mij maar met het oog op wat ik ons kindje later wil leren, mijmer ik er wel vaak wat langer over door.

Naar je lichaam luisteren

‘’Je moet gewoon goed naar je lichaam luisteren’’, is de tip die ik nu vaak krijg. ‘Gewoon’… alsof die opdracht het zicht houden op mijn grenzen vereenvoudigt. Ik knik dan braaf en mompel nog iets als “Zal ik doen!”. Iets later moet ik dan vaak glimlachen want eigenlijk weet ik helemaal niet zo goed wat dat dan betekent, gewoon goed naar je lichaam luisteren. En de grap is dat ik het advies zelf ook regelmatig geef.

Vaak zie ik die mensen dan net zo braaf knikken én worstelen als ik dat doe. Een beetje een dooddoener dus, gewoon goed naar je lichaam luisteren. Hoewel… Ergens is dat natuurlijk ook heel gewoon. Ons lichaam geeft de hele dag door aan wat we nodig hebben. Als we honger krijgen, eten we. Als we verlangen voelen, vrijen we. En als we moe zijn, dan slapen we. Waarom is het op andere momenten dan zo lastig om de signalen van ons lichaam op te merken en serieus te nemen?

Balans

Ik merk dat ik het vaak lastig vind om de goede balans te vinden tussen begrenzen en even doorzetten. Niks mis met een beetje discipline toch? Dus als ik wakker word met een dikke keel, denk ik nog wel eens: “Hup hardloopschoenen aan, een klein loopje in de frisse lucht zal je goed doen.” Het is al vaker gebeurd dat ik mezelf op zo’n moment zomaar een griep in hol.

Kennelijk ontstaat er een spanningsveld tussen wat ik denk en vind, en waar mijn lijf om vraagt.

Dit patroon zie ik ook om mij heen. Er zit enorm veel wijsheid in ons lichaam maar veel mensen hebben de neiging de wijsheid van ons denken hoger te waarderen. Ook in interacties kan dat negeren van ons lijf in de weg zitten. Je lijf geeft ook dan namelijk signalen als iets niet lekker loopt. Daar waar het spannend wordt kan je hartslag versnellen, je buik verkrampen, kunnen je handen gaan zweten etc. Er is een onmiskenbaar lijntje tussen onze emoties en ons lijf. We zeggen niet voor niets “ik had een brok in mijn keel” mijn maag draaide zich om” of “de angst sloeg me om het hart”.

Het vergroten van bewustzijn op onze fysieke toestand kan ons dus helpen emoties waar te nemen en zo ook de kwaliteit van onze interacties verbeteren. Je kunt dan tijdiger gaan aangeven dat iets je stoort, dat iets je teveel wordt of dat je ergens heel onzeker van wordt. Omdat dat hartstikke spannend is, krijgt ons denken vaak voorrang. Dan gaan we bijvoorbeeld vergelijken. Hoe zouden anderen reageren? Is het wel normaal wat ik voel en wil? Wat is legitiem? We zoeken antwoorden in anderen, in kaders en modellen terwijl ons lijf het antwoord allang gegeven heeft.

Stoppen met denken? Tuurlijk niet. Ook in ons denken zit wijsheid. De uitdaging is om hoofd, hart en lijf met elkaar in balans te brengen. Makkelijker gezegd dan gedaan? Misschien. Maar het is zo de moeite waard. Gewoon goed naar je lichaam luisteren.