Avonturier Tamar Valkenier, jouw wildernisgids tijdens de leiderschaps-expeditie in Mongolië

Avonturier Tamar Valkenier reist al ruim 8 jaar de wereld over. Maar haar meest bijzondere ervaring beleeft ze bij de Adelaarjagers in Mongolië. Als een dochter wordt ze opgenomen in de stam. Tamar: ‘De diepe wijsheid van de kracht van een community is onbeschrijfelijk. Dat wil ik dóórgeven. Daarom begeleid ik nu reizen als wildernisgids.’

Tamar heeft maandenlang met de Adelaarjagers geleefd. Zij weet dus écht hoe het leven in Mongolië is. Haar jarenlange reiservaring en pionieren binnen onverwachte omstandigheden, maakt Tamar de perfecte gids voor het programma Pionieren in Leiderschap in Mongolië. In dit interview vroegen we Tamar waarom Mongolië zo’n diepe indruk op haar maakt én waarom dit land bij uitstek geschikt is voor een leiderschaps-expeditie.

Tamar Valkenier: ‘Hoe word je avonturier? Goede vraag! Dat stond niet op mijn ‘wat-ik-later-worden-wil-lijstje’. Ik deed juist heel braaf wat de maatschappij van me verwachtte. Ik groeide op als stadsmeisje in Haarlem. Ik ging naar school, studeerde, haalde 3 bachelors en 2 masters. Op mijn 24e had ik mijn droombaan. Alles wat ik wilde, had ik al bereikt. Toen kwam toch zo’n gevoel van: is dit het nou?’

‘Ik hield altijd al van reizen. Ik spaarde mijn vakantiedagen op en diende ze allemaal in op 1 januari. Dan kwam ik een zee aan ervaring rijker terug en… was het pas half februari. Oef. Dan moest ik weer een jaar werken om weg te kunnen.’

Dus nam ik een jaar onbetaald verlof. En dat ene geplande jaar, duurt nu al ruim 8 jaar. ‘Ik ben nooit meer naar huis gegaan. De ervaring dat je met bijna niks een heel rijk leven kunt leiden, vind ik zo bevrijdend! Mensen vragen me weleens of ik weer naar Nederland kom. Maar nee, een baan hebben, dat is me veel te duur! Dan moet je een huis hebben, boodschappen doen en weet ik wat.’

‘Ik zeg het als grapje, maar dit is wel wat reizen en continu veranderen van perspectief me heeft geleerd. Omdenken. Iets radicaal van de andere kant bekijken. En zo tot een oplossing komen die je van tevoren niet kunt bedenken. Geweldig vind ik dat!’

“Avonturier zijn leert me dingen radicaal van de andere kant te bekijken”

 

Ik heb grote bewondering voor hoe nomaden leven
‘Mijn achternaam is Valkenier. Ik wilde weleens leven als een échte valkenier. Ik werd gewezen op Mongolië. Het laatste land op aarde waar je als mens nog geen land mag kopen. Hierdoor leven echt nog stammen afgezonderd van de buitenwereld. Zonder bezit, in contact met de natuur, ze hebben alleen elkaar. Dáár wilde ik heen. Dat wilde ik ervaren.’

‘Zo leven, daar was ik natuurlijk totáál ongeschikt voor. Ik wist niets van het leven als nomade. Ik sprak de taal niet, ik kon niet jagen en… ik kon niet eens paardrijden! Dus kwam ik aan bij de Adelaarjagers met een absoluut onrealistisch verlangen: leer mij leven zoals jullie dat doen. De Adelaarjagers dachten niet in termen als ‘onrealistisch’. Ik was welkom en het leerproces ontvouwde zich als vanzelf.’

De Adelaarjagers namen me op alsof ik één van hen was
‘Ze leerden me jagen met een adelaar. Ze leerden me paardrijden. Ze leerden me alles over hun leven in het Altai gebergte. En dat allemaal met handen en voeten. Dan ervaar je dat je allemaal dezelfde taal spreekt: je bent mens.’

‘Tijdens mijn verblijf bij de Adelaarjagers, was de beroemde fotograaf Jimmy Nelson daar ook. Hij maakte foto’s voor zijn boek ‘Before the pass away’. Samen hebben we gejaagd met de adelaars. Een ervaring om nooit te vergeten.’

“De Adelaarjagers hebben me geïnspireerd om te kijken wat ik als mens de wereld kan géven”

 

Wat Mongolië voor me betekent, blijft met de tijd veranderen
‘Allereerst leerde het land me dat ik álles aankan. Ik leefde alleen in de wildernis, met mijn paard, mijn kameel en mijn hond. Eigenlijk alles wat op mijn bucketlist stond, heb ik hier afgestreept. Na Mongolië voelde ik zoveel rust en dankbaarheid, dat ik dacht: nu kan ik sterven. Ik heb geleefd. Alles wat nu volgt, is bonus!’

‘Toen ik weer doorreisde, bleef het gevoel van ‘samen’ resoneren. De Adelaarjagers hebben me geïnspireerd om te kijken wat ik als mens de wereld kan geven. In plaats van altijd maar te bedenken wat ik wil nemen. Daarom ben als wildernisgids reizen gaan organiseren. Om zo deze diepe wijsheid van samen-leven en bijdragen aan de wereld met andere mensen te delen. Elke grote verandering begint met een kleine beweging.’

“Elke grote verandering begint met een kleine beweging”

 

Maar het meest waardevol vind ik de les hoe ze in Mongolië met risico’s omgaan
‘Ik heb in het verleden veel met angst geleefd. In de loop der tijd, mede door het reizen, is dat geheeld. Mongolië was het laatste duwtje om het leven volledig te omarmen zoals het nu is.’

‘In Mongolië gaat namelijk níks zoals je het van tevoren bedenkt. Dat maakt dit land ook bij uitstek geschikt voor een leiderschaps-expeditie. Het is het echte leven en dan maal 10. In plaats van me angstig te voelen, geniet ik er nu juist van. En grap ik weleens dat er minimaal van alles mis moet gaan, anders is het geen avontuur!’

“Kijk wat échte risico’s zijn. En laat je voor het overige leiden door wat er in het moment zelf nodig is”

 

Wij maken ons druk over een deadline, in Mongolië wordt je paard opgegeten door een wolf. ‘Nee, ik maak geen grapje. Dat gebeurt écht. Zie het als een soort reality-check. De Adelaarjagers accepteren risico’s. Gewoon, omdat het leven nu eenmaal risico’s met zich meebrengt. Zij maken zich niet druk over wat er allemaal zou kunnen gebeuren.’

‘Ik heb de Adelaarjagers weleens geprobeerd uit te leggen wat stress is. Of een burn-out. Daar begrepen ze he-le-maal niets van. Als er iets misgaat, kijken ze in het momént wat er gedaan moet worden. Ze gaan mee met de flow van het leven. Ik denk dat dit zo’n waardevolle ervaring is als leider: kijk wat échte risico’s zijn. En laat je voor het overige leiden door jouw innerlijke wijsheid van wat er in het moment zelf nodig is.’

Mongolië laat al je kaders verdwijnen
‘Ik hoor mensen weleens zeggen dat je ‘out of the box’ moet denken. Mongolië prikkelt je om nóg een stap verder te gaan. Want die box, die is er helemaal niet! Het leven is hier zo radicaal anders, dat je door je hiermee te verbinden als vanzelf ruimte creëert voor een totaal ander perspectief.’

‘Wat er dan zoal anders is? Niemand slaapt hier in een eigen bed. Simpelweg omdat er te weinig bedden zijn. Privacy is er niet. Iedereen deelt alles met iedereen. Zo duurde het een paar weken voor ik erachter kwam welk kind nou bij wie hoorde. Alles wat je doet draagt bij aan datgene wat je samen nodig hebt. Daarom leven de Adelaarjagers ook in volledige harmonie met de natuur.’

Leven vanuit samen is niet iets wat de Adelaarjagers doen, het is wie ze zijn
‘Leven met deze stam, hoe kort ook, zal je als mens blijvend veranderen. Dat beloof ik je. Maar wat deze leiderschaps-expeditie zo waardevol maakt, is dat je deze ervaring ook vertaalt naar jouw werk als leider. Anke Tusveld is in de reis reis als trainer degene die begeleidt bij het integreren van deze diepgaande wijsheid naar praktische handvatten in je dagelijks leven.’

Ben je nieuwsgierig geworden?