#1,5 meter feed forward
Als er iets moeilijk te veranderen is, dan is dat wel het gedrag van mensen. Vaste gewoonten en/of patronen zitten zo diep verankerd in ons collectieve systeem dat het lastig is om er iets aan te veranderen en er afstand van te doen. Ook al is die afstand maar tijdelijk en relatief beschouwd gering. Anderhalve meter!
Samen met mijn vrouw ben ik gisterenmiddag ook even naar buiten gegaan om een frisse neus te halen en te genieten van het lentezonnetje. Een gewoontewandeling. Wij doen dat wel vaker. Toch was deze wandeling anders dan anders. Wij stapten de deur uit in het volle bewustzijn dat we goed op elkaar en onze medewandelaars dienden te letten om straks niet van hogerhand in een totale lock-down terecht te komen en zelfs dit soort wandelingetjes verboden worden.
Collectieve verantwoordelijkheid
Mijn vrouw had de afgelopen week een paar mondkapjes gemaakt, waarin we aan de binnenkant een dubbelgevouwen velletje keukenrol hadden bevestigd. Just in case of coming to close to eachother, in de zin van minder dan #1,5m. Het fietspad was ongeveer 2,5 meter breed. Oftewel, blijf aan jouw kant als je tegemoetkomende wandelaars of fietsers tegenkomt. En zonder hier keiharde afspraken over te hebben gemaakt bleek het vrij goed te gaan. Ook de meeste anderen namen deze voorzorgsmaatregel in acht. De meesten, dat betekent niet iedereen! En daar zit nu juist het kritieke probleem. Als we niet allemaal in een totale lock-down willen, zullen we ons ook allemaal in acht hebben te nemen. Mijn individuele verantwoordelijkheid is tegelijkertijd een collectieve verantwoordelijkheid. Vanuit die verantwoordelijkheid voelde ik mij geroepen om mensen aan te spreken als zij in mijn ogen niet de nodige afstand bewaarden. Dit werd niet altijd even goed ontvangen en daar schrok ik van. Dat baarde mij zorgen.
We staan collectief voor een enorme uitdaging. De keten van besmettingen moet worden doorbroken. En dat kan alleen maar als we de nodige sociale distantie in acht nemen. Blijf zoveel als mogelijk binnen én houd buiten minimaal #1,5m afstand.
Een zak stoepkrijt en een rolmaat
Halverwege onze wandeling kwamen we een dame tegen met een zak stoepkrijt en een rolmaat. Om de ongeveer 100 meter en op elk kruispunt zette zij een streep op het fiets-/voetpad. Een streep van exact #1,5m. Op veilige afstand raakten we even aan de praat. Ze had een mooi verhaal. Het kwam erop neer dat ook zij zich zorgen maakte over het gebrek aan sociale distantie en hier concreet iets in wilde betekenen. Zij wilde bij al haar medewandelaars een bewustzijn creëren dat het in ons aller belang is om de nodige afstand te bewaren. Zij gaf daarmee aan ons feed forward. In tegenstelling tot feedback, is feed forward gericht op de toekomst. Een toekomst waarin we weer vrij kunnen gaan en staan waar we willen. Een toekomst waarin we elkaar weer kunnen en mogen omhelzen, knuffelen, zoenen. Met zo’n simpele krijtstreep gaf zij aan dat het collectieve belang haar belang was en niet omgekeerd.
Mijn vrouw en ik liepen door en waren best wel onder de indruk. En zonder daarover een bewust besluit te hebben genomen, bedankte ik de eerstvolgende wandelaar die keurig op afstand aan de overkant van de weg passeerde. En wat er toen gebeurde was groots in het klein. Een moment van diepe verbondenheid werd voelbaar. Mijn dankjewel werd met een warme glimlach beantwoord. En de rest van de wandeling heb ik alleen maar dankjewel gezegd tegen alle mensen, die met hun gedrag mij lieten weten, dat ook mijn gezondheid ertoe doet. Dat nu even niet het individuele belang, maar het collectieve belang telt. Ik mijn deel, jij het jouwe. Dankjewel!