Huttentocht

Vlak voor de zomer ging mijn relatie uit.

Een lastige periode van twijfel kon ik achter me laten. Maar ook, de lege ruimte die voor me lag bracht me onzekerheid. Ik heb als trainer altijd lange vakanties, dus wat ga ik dan doen komende weken? Al gauw wist ik: ik wil zo lang mogelijk de bergen in. Hier was geen twijfel over mogelijk, ik besloot om vier weken de alpen in te trekken.

Alleen de bergen in … durf ik dat?

Alleen wandelen in de bergen heb ik vaak gedaan. Ik wandel dan in het gebied dat ik goed ken. Het is niet dat ik álle bos- en bergpaden daar ken maar omdat ik de omgeving ken en veel herkenningspunten heb, kan ik me goed oriënteren. En dagtochten zijn heerlijk om alleen te doen.

Nu wilde ik iets anders. Iets spannends, uitdagends, een nieuw gebied en met name een meerdaagse tocht. Ik besloot om een huttentocht te lopen. Alleen.

Het lopen van een huttentocht in de alpen was voor mij een lang gekoesterde wens. Volledig op eigen kracht van hut naar hut over spannende paden, dat leek me wel wat! Tot nog toe heb ik me altijd laten leiden door bezwaren en gedachten die me weerhielden hiervan. Twijfels over de timing, (geen geschikt) gezelschap en keuze van het gebied zetten me niet aan tot actie. Neem daarnaast mijn voorzichtige en weldoordachte kant en zo bleef ik jaren veilig in mijn comfortzone.

Maar deze zomer dacht: ik ga ervoor!

Backpack, wandelschoenen, de kaart en planning van een mooie huttentocht en ja zeker, een zakmes en kompas heb ik ingepakt. Naast wandelspullen had ik mijn racefiets en kampeerspullen mee. Klaar voor vier weken Italië, Zwitserland en Oostenrijk!

Het was een fantastische ervaring! Weken achter elkaar genieten van het uitzicht, de frisse lucht, de vergezichten en al wat zo mooi is in de alpen. Ik heb me ontzettend vrij, sterk en ontspannen gevoeld.

Van mijn vierdaagse huttentocht (Tour de Muverans, Zwitserland) heb ik ook echt genoten, en veel geleerd. Ik vond het echt stoer om op eigen kracht, op eigen inzicht keuzes te maken over de route, het tempo of duur, rekening houden met het weer. En leuk om te ontdekken dat ik echt prima frans spreek. Ik heb me goed vermaakt in de hutten!

En natuurlijk was het ook spannend. Ik ben in de voorbereiding en tijdens mijn tocht best vaak bang geweest. Maar het feit dat ik samen met mijn zenuwen dit toch ben gaan doen was een hele ervaring. En ook onderweg ben ik best wat tegengekomen. Spannende momenten zoals plotselinge weersverandering (regen en onweer), het oversteken van een steile puinhelling met fijn gruis (echt helemaal niet chill om alleen te lopen), mijn toch te zware tas (beginnersfout) en de boze huttenwaard toen ik niet tijdig een annulering had doorgegeven … levendige fear-related-memories die blijven me wel bij! Daartegenover staat natuurlijk iets veel groters dat het me heeft opgeleverd: Zelfvertrouwen.

Een kick. Zo van ‘dit kan ik dus, ook alleen!’

En daarnaast heeft het me ook weer iets geleerd over het maken van keuzes. Zodra ik weet waarom ik iets wil (in dit geval: grenzen verleggen) kan ik keuzes maken die aansluiten bij de uitvoering van die keuze. Mijn intuïtie, de stem vanuit mijn hart, gaf me richting. Maar met gezond verstand heb ik de uitvoering gedaan.  Op die manier heb ik ervaren dat ik meer kan en durf dan ik denk. Mijn twijfels en gedachten weerhouden me van nieuwe ervaringen, en het blijkt maar dat als ik mijn hart laat samenwerken met mijn gezonde verstand, dat ik dan – letterlijk – hele mooie stappen zet. En ik kan je vertellen…volgende zomer ga ik weer!

______________________________________________________________________________________________________________________________________

Zou jij ook wel eens iets willen doen wat je eigenlijk best spannend vindt? Nieuwsgierig naar een training die je verder helpt in het maken van levensveranderende keuzes? Neem een kijkje bij onze training De Kern.