We teach best, what we need most

Ik besluit om de boel de boel te laten en mezelf 30 minuten ‘vrij’ te gunnen: heerlijk even relaxen op mijn balkon in de zon. Ik dwing mezelf om te blijven zitten, want de adrenaline in mijn lijf maakt me een stuiterbal die steeds wil opstaan om …. wat te gaan doen! Ik blijf zitten. Door mijn hoofd hoor ik mezelf als de mindfulness trainer termen zeggen als ‘vertragen’, ‘van de doe-modus naar zijn-modus’, ‘erbij blijven en er mild naar kijken’. Ik vind er helemaal niks aan, dat vertragen. En ik snap ook waarom! Ik word geconfronteerd met mijn eigen ik: mijn onrustige geest, mijn ontevredenheid en mijn lichaam vol adrenaline. Gek word ik ervan! Ik moet een blog schrijven!

Opeens moet ik lachen en denk terug aan een Mindfulness conferentie van ongeveer een jaar geleden. Daar sprak Trish Bartley, een vooraanstaand onderzoekster en mindfulness lerares, verbonden aan het ‘Centre for Mindfulness Research and Practice’ van de Bangor University in Schotland, én schrijver van het boek “Mindfulness Based Cognitive Therapy for Cancer”. (Zie voor meer info: www.bangor.ac.uk/mindfulness/staff/trish.php.en). Ergens in haar bevlogen speech sprak zij – voor een zaal vól mindfulness trainers – de voor mij indrukwekkende woorden: “And don’t forget: we teach it so well because we need it ourself the most!” Oeps, zo raak!

Hier zit ik dan op mijn balkon: even te vertragen, uit de doe-modus stappend & te zijn, de mildheid en rust gevonden om met mijn onrust te zijn. De eerste stap in Mindfulness beoefening is altijd onwennig. Je ontdekt je onrustige geest, die maar door blijft malen. Je lichaam & geest tot rust brengen is de eerste verdienste van mindfulness beoefening. Maar dan moet je wel eerst door de onrust heen, en dat is zeker niet fijn! Maar … het loont zeker! Na de rustiger geest volgt veelal op natuurlijke wijze een helderheid van geest: scherper kunnen zien omdat je ruimte hebt gecreëerd in je hoofd. En dan schrijf je binnen 20 minuten een blog…:).

Ik was het even vergeten: “I teach the best, what I need the most!” Als mindfulness trainer ben ik niet de deskundige van jouw ervaring, die moet je zelf onderzoeken. Wel kan ik vanuit eigen ervaring spreken, én vertrouw ik op mijn didactische kwaliteiten om jou bij jouw eigen ervaringen te brengen én deze vanuit openheid te onderzoeken. Dat is wat je langzaam (maar zeker) ontwikkelt door mindfulness oefeningen: een open, milde en niet oordelende houding jegens jouw eigen – én andermans – ervaring.