Een breakthrough met Meesterschap in Leiderschap

Een interview met Esther Verhoeven (40), deelnemer aan de leergang Meesterschap in Leiderschap Van Harte & Lingsma. Esther is getrouwd met Kevin en moeder van Anne en Thijs. Zij heeft Scheikunde gestudeerd in Leiden en is gepromoveerd op het onderwerp “DNA repair”. Momenteel is zij werkzaam als senior adviseur EU R&D programma’s bij de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland, een onderdeel van het ministerie van Economische Zaken. Zij volgde eerder bij ons de KIM/nl.

Je hebt de leergang Meesterschap in Leiderschap nagenoeg afgerond. Kun je iets vertellen over wat deze leiderschapsreis jou heeft gebracht?

Het eerste wat bij mij opkomt is dat ik een verdiept inzicht heb gekregen in mijzelf en hoe ik mijn leven wil gaan leiden. Ik heb ontdekt wat mij ten diepste drijft en de impact die ik vandaaruit op anderen heb. Mensen gaan mij steeds meer als inspirator zien. Ze zoeken mij op als ze met dingen zitten en er zelf even niet meer uitkomen. In het gesprek met hen help ik ze hun eigen antwoord te vinden.

Moet je daar heel hard voor werken of doe je daar heel erg je best voor?

Hmm… het voelt in ieder geval niet als hard werken. Het lijkt er meer op dat ik een soort van magnetisch ben. Ik heb in de MIL geleerd om mijn purpose en wat ik waardevol vind als mijn persoonlijke leiderschapsopdracht te aanvaarden. Dat in mijn leven vorm te geven werkt blijkbaar aanstekelijk.

Ik hoor je spreken over jouw persoonlijke leiderschapsopdracht. In de MIL is dat eigenlijk de spil waarom alles draait. Kun jij daar iets meer over zeggen?

Ik heb ontdekt dat het mijn purpose is om een soort van katalysator te zijn. In de chemie (mijn achtergrond) is een katalysator een procesversneller. Het brengt iets aan de oppervlakte, zet iets in beweging en laat het daarna weer los. Ik herinner me nog heel goed hoe ontroerend ik het heb gevonden om tot dit inzicht te komen en dit als mijn leiderschapsopdracht te aanvaarden. Hoeveel energie het mij destijds gaf en nog geeft.

En heeft jouw omgeving dit opgemerkt?

Jazeker, wel degelijk. Ik zei daar net ook al iets over. En het grappige is dat het zowel door mensen op mijn werk als door familie en vrienden wordt herkend. Laatst zei een collega nog tegen mij, dat ze het zo waardeerde dat ik haar geholpen heb haar eigen puzzel te leggen en ze nu weet waar ze aan kan gaan werken. Het heeft haar naar eigen zeggen rust opgeleverd. Of .. één van mijn beste vriendinnen, die aangaf dat zij zich heel erg optrekt aan mijn energie en enthousiasme.
Dus de MIL raakt zowel werk als privé.

Stel: iemand vraagt zich af wat de MIL hem gaat opleveren. Wat is dan jouw antwoord?

Authenticiteit en persoonlijke kracht, omdat de MIL je inzicht geeft in wat echt belangrijk is. Daardoor leert iemand zichzelf krachtiger te leiden in allerlei wisselende situaties. Dat geeft rust en richting. De dingen die ik echt belangrijk vind, zijn een steeds groter deel gaan uitmaken van wat ik ook daadwerkelijk doe. Noem het focus. Daarmee heeft de MIL een belangrijke bijdrage geleverd aan mijn zingeving en geluk beleving.

Hmm, ja… dat klinkt bijna te mooi om waar te zijn.

Zie het als een lemniscaat. Als je jouw energie richt op dat wat voor jou echt authentiek en belangrijk is, dan krijg je die energie ook terug van anderen. Het is een elkaar versterkend mechanisme.
En het heeft me ook wel in conflict gebracht met mezelf en hoe ik mijn leven tot dusverre heb geleefd. Daar kan ik ook wel verdriet over voelen.

Begrijp ik je goed dat volgens jou authentiek zijn of worden ook een prijs heeft?

Ja. Ik ben ook mensen kwijtgeraakt of ze staan meer op afstand. Terugkijkend heb ik mijzelf vaak aangepast en ingehouden. Sommige mensen kunnen niets met mijn authenticiteit, maar ik wil mij niet langer verstoppen of anders voordoen dan ik echt ben. Het voelt echter heel stevig, heel powerful, om vanuit mijn persoonlijk leiderschap te zeggen dat ik dat niet meer laat gebeuren.  Daarnaast vraag ik mij af of de baan waar ik nu in zit de plek is om mij verder te ontwikkelen in mijn leiderschapsopdracht.  Nieuwe vormen zijn nodig. Ik zoek daarnaar en dat is soms ook best wel eng, omdat ik er van overtuigd ben dat ik oude zekerheden en vastigheden zal moeten gaan loslaten. Het is alleen de prijs meer dan waard.

Je hebt een paar jaar geleden bij ons de KIM (voor niet-leidinggevenden) gevolgd. In hoeverre is de MIL volgens jou hierop een mooi en passend vervolg? 

Naast alle vaardigheden, interactiestijlen  en managementtools heeft de KIM mij vooral geleerd dat ikzelf mijn belangrijkste instrument ben. De MIL pakt hierop door, verdiept je zelfinzicht en daagt uit om eigenaarschap op te nemen voor jouw persoonlijke leiderschapsopdracht.

Kijkend naar waar onze maatschappij behoefte aan heeft qua leiderschap, wat zie jij dan?

Volgens mij heeft onze maatschappij een sterke behoefte aan authentieke leiders, die vanuit purpose en values acteren en van daaruit mensen en zaken in beweging zetten. Leiders die ook bereid zijn de prijs daarvoor te betalen. Dat soort leiders hebben impact, zijn een inspiratiebron en bewegen zelf ook. Ze dagen uit en creëren een momentum waarin mensen gaan bewegen omdat zij dat zelf willen.

Ik wil je wat voorlezen en vraag je daarna daar even op te reageren: “Wat deze tijd vraagt is een geheel nieuw type leiderschap. Alle “overstijgende” leiders delen bepaalde kenmerken. Zij hebben in hun eigen persoonlijk en werkend leven de ervaringen, die nu eenmaal eigen zijn aan het leven zelf, werkelijk doorleefd en zijn bereid die steeds opnieuw te doorleven. Het zijn mensen die het archetype van ‘de dood en de wederopstanding’ in hun eigen leven hebben ervaren. Alleen zij kunnen, te midden van een uiterst grote maatschappelijke turbulentie, hun licht en hun lichtheid blijven bewaren … Zij vormen dan een rustig middelpunt voor hun omgeving … Zij wensen zich vanuit deze basis werkelijk ten dienste te stellen van een groter geheel. Het gaat hun niet meer om hen als persoon en hun eigenbelang is niet meer aan de orde. Zij nemen op gezette tijden rust om te herstellen en uit te rusten, zich te wenden tot hun eigen inspiratiebronnen en zich daarmee te voeden.”
(* Jaap Voigt in het voorwoord van het boek “Nederland op doorbreken” van Wilbert van Leijden en Paul Zuiker)

Mooi citaat zeg! Naar mijn overtuiging is de MIL een belangrijke stap in die richting. Het proces waarin de MIL je zet, met daarbij de doorleving van je oude pijn, helpt om zo’n “overstijgend” leider te worden. Ik wil dat wel graag.

Tijdens de Kick-off van de leergang  gaf jij aan dat je graag een leider wilt worden, die je zelf zou willen volgen. Hoe is dat nu na ruim een jaar?

Om nu van mezelf te vinden dat ik mijzelf zou willen volgen is wel heel mooi.

Een breakthrough?

Ja!!


Wil je meer weten over de MIL?

Download hieronder de brochure van de leergang (pdf)