Els Frankhuijzen was Global Category Manager Business Consulting and Finance bij een groot olie- en gasbedrijf en volgde de training De Kern.

“Toen ik zes jaar geleden bij dit bedrijf begon, was dat met het idee om bij te dragen aan de energietransitie. Het had toen nog serieuze plannen om te investeren in duurzame energie en dat voelde als iets waar ik me graag aan wilde verbinden. Maar in de jaren die volgden veranderde die koers. De focus verschoof, er kwamen reorganisaties, en steeds meer draaide het om efficiëntie, kostenbesparing en aandeelhouderswaarde. Het idee en het enthousiasme waarmee ik instapte, verdween door de jaren heen langzaam maar zeker.

Toen duidelijk werd dat er wéér een grote herstructurering aankwam, voelde ik: ik moet nu iets voor mezelf gaan doen om erachter te komen wat ik wil. Ik besloot aan de slag te gaan met een coach en ben toen ook op zoek gegaan naar een training. Ik wilde een plek waar ik even stil kon staan, kon voelen waar ik nu eigenlijk sta en waar ik naartoe wil. Ik kende vanHarte&Lingsma nog van toen ik voor een andere werkgever trainingen inkocht. De warmte en het menselijke van vanHarte&Lingsma waar ik destijds kennis mee had gemaakt is me altijd bijgebleven. Toen ik de omschrijving van De Kern las, dacht ik meteen: dit is wat ik nodig heb.

En dat klopte. De Kern heeft me echt teruggebracht naar mezelf. Het was intens. Zo ben ik op bepaalde momenten overspoeld door gevoelens die ik goed had weten weg te stoppen. Ik was goed geworden in het negeren van wat ik voelde, en ging gewoon maar door. Altijd professioneel, altijd sterk. Tijdens de training kwam dat los. Ik kreeg van medecursisten terug dat ze het lastig vonden om contact met me te maken. Dat raakte me diep. Al kon ik mezelf heel goed voorstellen dat die façade die hoorde bij ‘het gaat allemaal prima met me’ daarvoor had gezorgd. Daar echt naar durven kijken, dat was misschien wel het meest confronterende van alles.

De trainers, Vivian en Joris, waren persoonlijk en professioneel en vormden samen een goede combinatie van scherp én zacht. Ze durfden zich ook zelf kwetsbaar op te stellen, en dat hielp mij om dat ook te doen. De sfeer in de groep was veilig, al konden ze heel goed inzoomen op dat wat er bij jou als persoon speelde.

Ik heb sinds De Kern keuzes durven maken die ik anders denk ik niet gemaakt zou hebben. Ik heb besloten om niet meer mee te doen aan de sollicitatierondes binnen de reorganisatie. Niet vanuit moedeloosheid, maar vanuit kracht. Ik kies nu bewust voor een sabbatical. Voor ruimte. Voor mezelf.
Wat ik vooral geleerd heb? Dat ik niet ben wat ik doe. Dat ik mag voelen wat ik voel. En dat ik daar niet van weg hoef. Dat werkt bevrijdend. Op mijn werkkamer hangt een flip-over met mijn eigen statuut, gemaakt tijdens de training. En een gedicht van Rumi, ‘De Herberg’, dat gaat over het toelaten van gevoelens. Dat zijn fijne herinneringen aan de lessen die ik geleerd heb.

Ik weet nog niet wat ik hierna ga doen. Of ik terug wil naar de corporate wereld, of juist iets heel anders. Maar ik weet wél dat ik nu de tijd neem om het uit te zoeken. Om stil te staan bij wie ik ben, waar ik blij van word, en hoe ik de laatste fase van mijn werkende leven wil vormgeven. De Kern heeft me zachter gemaakt. Naar mezelf. Naar anderen. Dat merkten mijn kinderen ook op, wat leuk is. En het heeft me weer in contact gebracht met wie ik werkelijk ben. Het is geen training die je ‘even doet’. Het is een ervaring die je meeneemt. Die je weer even terugbrengt naar de basis. Naar de kern dus.”