Tekenen van leiderschap
Mijn vrouw vroeg bij het ophalen van school wat er met hem aan de hand was. Bo hield zich zo goed mogelijk en zei ´Ik zeg het wel als we thuis zijn, mam.´ Eenmaal thuis kwamen de tranen, het verdriet van afwijzing en buitengesloten voelen en de verwarring van verraad versus vriendschap. Hij was namelijk juist ook blij voor zijn vriendjes…
De afgelopen maanden hebben mijn vrouw en ik de vriendschap van de drie jongetjes (zo´n beetje de enige jongens in de klas) zien groeien en we hadden enige zorg hoe hij dit zou gaan aanpakken. Mijn vrouw vertelde hem troostend dat hij de twee stelletjes wel kon zeggen hoe hij zich erover voelde. En zo geschiedde.
Hij pakte zijn ipod en via facetime heeft hij ze alle vier via een groeps-chat gesproken. Achteraf hoorde ik van mijn vrouw en van de ouders van de andere vier kinderen dat ze een gesprek voerden over buitengesloten voelen, vrienden maken, dat je iemand wel heel aardig kan vinden, maar nog geen relatie hoeft te hebben (OMG, ze zijn 8!). En dat ze de afspraak maakten dat ze elkaar niet zouden buitensluiten.
Vijf kinderen van 8 of 9 jaar oud met een ipod en een facetime account, waren geheel zelfstandig in staat aan elkaar te vertellen hoe ze zich voelen, elkaars beleving te delen en afspraken te maken hoe ze met elkaar willen omgaan.
Wauw!
Ik kan nu iets opschrijven over de komende generatie. Dat ze zo vervlochten zijn met technologie en dat ze die gebruiken om in netwerkverband zaken, ook lastige zaken, op te lossen. Of ik kan iets schrijven over mijn verbazing dat kinderen van 8 blijkbaar zich bezig houden met ‘relaties’. En hoe ik me dat niet kan herinneren van mijn kindertijd.
Maar wat mij eigenlijk het meest bezighoudt, is hoe onwijs trots ik ben op dat kleine ventje van me. Dat hij zijn ongenoegen, verdriet en gevoel van afwijzing heeft kunnen gebruiken om er iets prachtigs van te maken. Door stil te staan bij wat hij verlangt en dat woorden heeft gegeven. Dat hij zich daarmee kwetsbaar heeft gemaakt. En dat hij daar ook de zure vruchten van heeft moeten plukken. Maar vooral, dat hij die ‘zuurte’ heeft onderkend en die ook weer heeft kenbaar gemaakt. Waardoor hij andere kinderen ook weer in de gelegenheid heeft gebracht om hun verhalen en belevingen te delen. Wauw!
Met name die laatste stap vind ik echt geweldig. Hij heeft er niet voor gekozen om zich alleen maar rot te voelen en zijn vriendjes te veroordelen. Hij heeft er voor gekozen om zijn ervaring gewaar te worden en er vervolgens op creatieve wijze naar te handelen, er iets mee te doen. Door het te delen met zijn community (wat net zoveel, zo niet meer risico met zich meebracht als Lotte vragen).
Voorbereiden
Ik zou nog terug komen op die drie punten waar je aan kan werken ter voorbereiding van je assessment (zie mijn vorige blog). Ik vertelde ook dat die punten ook helpend zijn in andere zaken in het (werkende) leven. Nou, dit is typisch zo’n voorbeeld.
- Hij heeft zich onafhankelijk opgesteld van de anderen. In al zijn eerlijkheid heeft hij zijn behoeften en ongenoegen geuit. Ondanks dat de situatie dat zou doen vermoeden, heeft hij zich niet afhankelijk gemaakt van wat de anderen van hem zouden denken.
- Bo heeft zich niet boven of onder de anderen gesteld. Hij heeft de situatie of de anderen niet veroordeeld. Ook niet toen het hem zwaar viel.
- Hij heeft ondanks angst gehandeld. Hij liep veel risico zich bloot te geven. Kinderen kunnen wreed zijn. Maar desondanks heeft hij het toch gedaan.
Als dat geen teken is van leiderschap. Mooi hè?!
En trouwens. Hij heeft een nieuw vriendinnetje. Gister kwam ze bij ons spelen. Erg leuk en lief meisje.