De Angstige en de Avonturier

Als ik niet oplet, laat ik me leiden door mijn angst. Een stem die me bang maakt, probeert me te beschermen voor falen, afwijzing of totaal voor gek staan. Als ‘Angstige’ aan het woord is, dan hoor ik allemaal bezwaren en krijg ik gedachtes die me ervan weerhouden nieuwe dingen te doen. Maar als ik probeer niet bang te zijn dan krijg ik het effect van de roze olifant: “denk niet aan een roze olifant!” Door niet mijn angst te voelen, is deze des te meer aanwezig. Onlangs heb ik ervaren dat ik én mijn Angstige kan horen én iets nieuws kan proberen.

Ik werd uitgenodigd voor een feest

Een vriend vroeg of ik mee wilde naar een groot dansfeest in een club. Ik vind dansen te gek, dus daar wilde ik wel heen! De eerste stem die reageerde op de uitnodiging, ik noem haar even de Avonturier, zei “wat cool, ik ga mee!”
“Maar,” zei mijn Angstige, “je kent de mensen met wie je mee gaat nauwelijks. Het is ver weg, wel een uur met de trein! Stel dat het niet leuk is, dan ben je niet 1-2-3 thuis. Bovendien moet je na het weekend gewoon weer werken. Ik zou niet gaan!”
Meestal reageer ik hierop door één stem te laten besluiten. Vaak wint de Angstige, waardoor ik veel leuke uitnodigingen aan me voorbij laat gaan. Daar ben ik me bewust van, dus ik vroeg me af: wat zeggen deze twee kanten mij? Waarom geeft mijn Angstige zulke andere boodschappen af dan mijn Avonturier?
“Mijn neiging is om deze twee delen los van elkaar te zien, alsof ik óf mijn Angstige moet volgen óf mijn Avonturier. Maar als ik bewust kijk, is er niet een gezonde middenweg?”

Hallo Angstige, wat fijn dat je er bent

Ik ervaar angst als een energie die me weghoudt van de dingen waar ik bang voor ben. Bijvoorbeeld het aanspreken van onbekenden in een kroeg of gek dansen op straat. Een angstig gevoel geeft me het signaal “doe niet!” of “ga hier weg!”.
Heel vroeger, toen mensen nog plotseling bedreigd werden door een wild dier was angst een nuttige raadgever. Bijvoorbeeld keihard wegsprinten als er een leeuw aankomt.
Alsof het feest waar ik voor uitgenodigd ben een leeuw is, die me kan opeten. Die sensatie neemt het over. Daar reageer ik op door dingen dan maar uit de weg te gaan. Ik voel de druk op mijn borst toenemen, ik kan minder diep ademen en ik krijg een heel raar gevoel in mijn buik. Instinctief denk ik “wegwezen hier.”
Anno 2016 is die reactie op dreiging nog steeds automatisch, alleen niet altijd helpend of in verhouding tot de realiteit. Dus direct ‘wegduiken’ als iemand me uitnodigt voor een feest is wellicht te sterk voor hoe gevaarlijk de situatie werkelijk is.

Iets nieuws doen, en ook voelen dat ik het eng vind

Omdat ik me bewust was van de twee stemmen die ik hoorde en die twee totaal verschillende richtingen op wilden, kon ik mezelf ook afvragen: wat wil IK nou echt? Ik merkte dat ik, mijn bewuste ik, best wel eens een gokje wilde wagen en het feest een kans wilde geven. Maar bovenal: ik had zin om te dansen! En ik merkte dat ik het best wel spannend vond, niet wist hoe het zou uitpakken etc.
Zo doende ging ik naar het feest. Bewust van de spanning om met mensen te gaan die ik niet zo goed ken, de onzekerheid van het slagen van de avond. Bewust van de angst die me vertelt dat er een kans is dat ik het niet naar mijn zin heb, en dan alleen naar huis zou moeten. Ik heb die angst de ruimte gegeven. En ik heb besloten dat het tijd was om dit experiment aan te gaan. Ik heb een geweldige avond gehad, juist doordat ik het doel of de verwachting van een top avond losgelaten heb.

Inzicht

Wat ik toen geleerd heb over angst geeft me zoveel inzicht. Door te voelen dat ik bang ben om me ellendig en eenzaam te voelen op een feest waar ik weinig mensen ken en door bewust te kiezen voor wat ik wil, leerde ik dit: als mijn angst niet weg hoeft maar er mag zijn, dan kan ik er naar luisteren en meenemen in hoe ik het doe, in plaats van dat ik probeer het weg te drukken. Dat levert gave ervaringen op!
Door dit te zien kreeg ik vat op de situatie en ik kon zien dat ik een keuze had: luisteren naar mijn Angstige of luisteren naar mijn Avonturier. Door beide uitersten aan het woord te laten én te erkennen, kon ik ruimte ervaren om te doen wat ik wél wil.
Kortom, angst geeft ruimte. Als ik mijn angst kan voelen en serieus neem, dan mag het er zijn en het mooie is… dan ontstaat er iets totaal nieuws!


Een van onze trainingen die je meer inzicht geeft in waarom je op een bepaalde manier reageert – en er dus voor kan zorgen dat je meer kan doen wat je wil doen – is de leiderschapstraining KIM voor niet leidinggevenden.