Slaag-angst

Veel van onze deelnemers aan een assessment, maar zeker ook in onze trainingen, komen erachter dat ze niet bang zijn voor hun falen maar voor hun slagen. Hoe dat zit dat en hoe komt dat?

‘Als de angst om te slagen overheerst!’

Falen

Faalangst; bang om door de mand te vallen of een flater te slaan. Herkenbaar voor velen van ons, die tot de conclusie komen dat we zoveel controle willen blijven uitoefenen, zo hard werken, nooit om hulp vragen, maar door blijven akkeren totdat we opbranden of ons nooit kwetsbaar opstellen, juist omdat we geen fouten durven te maken. We kiezen dan voor, zoals we dat noemen (onbewust) intentioneel ‘non-gedrag’. Dat houdt in dat we liever niks doen dan een fout te maken. Deze manier van kijken naar dit niet effectieve patroon is niet onjuist, maar het is slechts een gedeelte van ons probleem. We voorkomen met dit gedrag weliswaar een zogenaamde nare toekomst, we willen immers niet ten val gebracht worden door het leven, maar een groter stuk van deze puzzel ligt niet zozeer in de angst voor de val. Maar de angst voor de sprong.

Bang voor onze eigen schittering

Ik denk namelijk niet dat onze grootste angst is om te falen. Onze grootste angst gaat juist over het slagen. Wij hebben een aangeleerde, ingebakken, aangeprate angst om groots te zijn. We maken ons liever kleiner dan we zijn om de ander niet tegen het hoofd te stoten, we praten ‘bescheiden’ over wat we voor een ander kunnen betekenen, we ontkennen onze eigen speciale betekenis voor deze wereld. Niet omdat we bang zijn te falen. Maar omdat we bang zijn onszelf waar te maken. Bang voor onze eigen onschatbare waarde voor de wereld. Bang voor onze eigen behoeften die daarmee gepaard gaan. Bang voor onze eigen schittering. En die angst zit ‘m erin dat we het in ons hoofd halen dat we de verantwoordelijkheid die gepaard gaat met die grootsheid niet zouden kunnen dragen. Want zoals Roosevelt al zei: “Great power involves great responsibility”.

Word jezelf!

De grote vergissing die we maken, is dat we denken dat we door die verantwoordelijkheid niet op te pakken, er van ontslagen zijn. De gedachte is dan vaak iets in de lijn van ‘Zolang ik me er niet aan waag, kan ik het ook niet verklooien.’ Of een ‘Wie ben ik nou om zo van de daken te schreeuwen dat ik de waarheid in pacht heb’. En dat is gewoonweg niet het geval. Of we nou wel of niet iets doen met ons grenzeloze potentie, we dragen er hoe dan ook de verantwoordelijkheid voor. Daar kunnen alle smoesjes, redenen of rationalisaties nooit tegen op. Dus ik zou zeggen: Word jezelf! Maak fouten, stuit mensen tegen de borst, laat je potentie de vrije loop en maak waar waarvoor je hier op aarde bent gekomen. Zie jezelf voor wie je bent. De brenger van al wat mooi, goed, inspirerend, helpend, plezierig en gelukkig is of maakt!


Ontdek onze trainingen     Ontdek onze assessments