Opnieuw kijken

Respect. Een woord dat vaak gebruikt wordt in het kader van de ander in z’n waarde laten. Of iets actiever, het waarderen van één of meerdere eigenschappen van een ander. Dit begrip heeft vaak te maken met een bepaalde fatsoensnorm die we met elkaar hebben afgesproken. ‘Je hebt de ander met respect te behandelen.’ Het wordt dan met name gebruikt om aan te geven dat je de ander niet mag ‘dissen’. Respect voor ouderen bijvoorbeeld. Daarnaast lijkt het in dit kader ook altijd te gaan over een bepaalde mate van verschil in positie. Respect voor de juf, agenten of je baas. Allemaal zaken die lijken te gaan over dat je je hebt te ‘onderwerpen’ aan iets of iemand anders. Dat zorgt er ook vaak voor dat er lading op dat woord ligt.

Terwijl het voor mij een heel andere lading zou kunnen hebben. Respect betekent letterlijk ‘opnieuw kijken’. En dat is voor mij iets heel anders dan de ongelijkheid of ongelijkwaardigheid benadrukken. Re-spectvol met elkaar omgaan, heeft dan niet alleen betrekking op vreemden of mensen in je professionele omgeving. Je kan namelijk overal en altijd opnieuw kijken.
Maar al te vaak kijken we naar de wereld vanuit de bril die we al jaren op hebben. We vullen in, we weten al wat de ander gaat zeggen, we ergeren ons al aan de dingen die de ander nog niet eens heeft uitgesproken. Zo kunnen we ‘zie je nou wel!’ zeggen. ‘Zie je nou wel dat ie zich er weer met een jantje-van-leiden van afmaakt!’ ‘Dat ze weer zo’n onwijs lompe en ongeïnteresseerde uitspraak doet!’ ‘Zie je nou dat ik weer gelijk heb over de ander.’

Het getuigt van respect en lef om de ander weer opnieuw, fris en onbevooroordeeld te bekijken. Want afscheid nemen van je oude bril, van je gelijk, vraagt om vrij van angst te kijken. Wie weet zie je wat nieuws in de ander, iets moois, of iets wat je ooit wel zag en bewonderde, maar door alle opgeplakte meningen en veronderstellingen kwijt bent geraakt. Het zou zo maar eens kunnen zijn dat je diegene die je al zo lang bij je in de buurt hebt voor vanzelfsprekend neemt. Als meubilair, behang of erger nog: ballast. Zeg nou zelf, dat is niet echt respectvol…

Het geldt trouwens ook de andere kant op. Opnieuw naar jezelf kijken is ook geen sinecure. Wie jij bent, wat jij wilt, hoe jij tegen dingen aankijkt, wat jij nodig hebt, is ook iets waar we maar al te vaak mee omgaan alsof het een statisch gegeven is. Naar jezelf kijken en je afvragen wie er terugkijkt vanuit de spiegel, vraagt ook de nodige dosis lef. Je zou het wellicht niet zeggen, maar stil staan bij wat je van jezelf vindt en daar een nieuwe of hernieuwde mening over hebben kan ook tot bijzondere inzichten leiden.

 

The real voyage of discovery consists
not in seeking new landscapes,
but in having new eyes.
Marcel Proust

 

In onze assessments proberen we altijd beide aanvliegroutes te gebruiken. Enerzijds om zelf zo onbevooroordeeld mogelijk te kijken naar de kandidaat en anderzijds haar of hem uit te nodigen zich zelf af te vragen hoe die het ziet, wilt of verlangt.

De combinatie is dan het ‘echte’ werk. Opnieuw kijken naar je ‘oude’ omgeving, of het nu werkgerelateerd is of in andere relaties. En opnieuw kijken naar hoe jij je daar toe verhoudt. En dan daar met elkaar over in gesprek gaan. Opnieuw kijken, opnieuw definiëren, opnieuw beginnen met alle onzekerheden die dat met zich meebrengt. En dan niet alleen in de context van een assessment of een training waar we bij Van Harte & Lingsma die vraag eigenlijk continu stellen.
Is dat niet de meest respectvolle manier van in het leven staan? Voor jezelf en de ander?


Wil je meer weten over onze aanpak tijdens de persoonsgerichte assessments? Download hieronder onze brochure (pdf)