Media van de maand februari
Of je je karakter kunt veranderen?
Nou, in elk geval een beetje
Op de laatste dag van de maand deelt onze manager van de trainers, Danny van der Schoor, wat er in de afgelopen maand echt de moeite waard was om te lezen, te bekijken of je nog verder in te verdiepen.
Wat? ‘Of je karakter kunt veranderen? Nou in elk geval een beetje.’ Dit artikel uit de Volkskrant deze maand is het lezen waard. Het is een heel tof en genuanceerd artikel van Margreet Vermeulen over of je al dan niet jezelf kan veranderen in iets wat men als gewenster ervaart. De perfecte jij. Op de vraag of je daar dan ook gelukkiger van zou worden, kwam niet echt een duidelijk antwoord. Het artikel eindigt in ieder geval met de zin: ‘De dwang om perfect te moeten zijn, is best wel dwingend. Misschien ondermijnen we ons geluk daar wel mee.’
Waarom? Het deed me denken aan het waarom van al dat werk wat onze organisatie doet met al die deelnemers van al die assessments, trainingen en coachsessies. Doen mijn collega’s en ik dan echt mee aan de ‘gekte’ dat we allemaal maar onszelf kunnen veranderen in iets waar we van denken dat dat beter, nee perfect, zou zijn? De illusie van de maakbaarheid als verdienmodel? Nogal nutteloos en leeg. Zeker als de empirische data die de wetenschap nu tot onze beschikking heeft, suggereert dat de mate van veranderbaarheid van ons karakter slechts in de marge te verschuiven is.
Bijdrage aan een liefdevollere wereld
En toch…ik hoop echt dat ik bijdraag aan een liefdevollere wereld met mijn werk. En dat lukt niet als er niets verandert. Misschien is het naïef of nutteloos in de ogen van anderen. Maar het geeft mij betekenis aan mijn werk en leven. Niet omdat ik denk dat ik bijdraag aan de illusie van de maakbaarheid van de wereld. Maar omdat ik denk dat als we meer zicht hebben op hoe wij keuzes maken we (alleen dan) in staat zijn andere, wijzere keuzes kunnen maken. Het artikel heeft het dan ook over een nieuwe stroming in de Persoonlijkheidspsychologie: De intentionele persoonlijkheidsverandering. Met kleine stapjes, keer op keer oefenen. Steeds weer kiezen voor nieuwe stapjes in plaats van jezelf herhalen. Een practice dus. En die keuzes…dat zijn de zaadjes, dat is de oefening voor en naar een betere liefdevollere wereld.
Voor wie? Dit artikel is interessant voor iedereen die erop uit is zich te ontwikkelen. De behoefte heeft iets van zij leven te maken om de wereld van dienst te zijn met zijn of haar unieke bijdrage.
Wij zitten niet in de business om van zonnebloempitten rozenstruiken te maken. Wij zijn er op uit om de allermooiste zonnebloemen te doen laten groeien zodat de wereld kan meegenieten van wat die pit, dat zaadje, te bieden heeft. En dat is niet een beetje in de marge aanklooien. Beweging aanbrengen in de ontwikkeling van dat proces. Dat vraagt heel veel kennis, kunde en vakmanschap. En de eerste stap in die ontwikkeling ligt in zicht krijgen hoe wij keuzes maken. Hoe ‘beter’ de keuzes, hoe mooier de zonnebloem en hoe mooier zijn zonnebloempitten. En zolang we dat blijven zien als een continue oefening, een proces, zie ik de kans klein dat we, zoals het artikel eindigt, ons geluk ondermijnen. Tot bloei komen is hard en mooi werk. En ik denk dat geluk daar een heel mooi bijproduct van zal zijn.