Klein leiderschap

Er schuilt leiderschap in meer momenten dan we wellicht denken. Dat kan je zien als ‘klein leiderschap’, maar ondertussen kan het grote persoonlijke gevolgen hebben. Assessment-adviseur Danny beschrijft twee van die momenten.

Moment 1

Een paar weken geleden kwam ik een dame tegen op een feestje. Vaak maak ik me er schuldig aan dat ik mensen niet herken terwijl zij me met veel warmte en herkenning een knuffel geven. Zo ook deze keer weer. “Je herkent me vast niet meer,” zei ze zonder enige lading. “Nee joh, natuurlijk weet ik het nog,” loog ik. Ze negeerde mijn leugen en vertelde me hoe superlief ze het van me vond dat ik, een jaar geleden op een festival, tegen haar had gezegd dat ze zichzelf helemaal mooi mag vinden. “Huh?” (ik had geen idee waar ze het over had). “Ja, ik stond mezelf in de spiegel aan te kijken en toen voelde ik me een beetje betrapt toen je langsliep. Je zei me dat het helemaal ok was om mezelf mooi te vinden! En dat dat ook helemaal terecht was.” Ze keek me wat flirtend aan. “Oh…” zei ik wat ongemakkelijk. “Nou, en toen je dát zei durfde ik dus wél naar ‘m toe te lopen.” Ze wees naar een man, ietsje verder op de dansvloer. “We zijn nu al een half jaar samen! Dankjewel voor dat extra duwtje,” zei ze, “want hij had het nooit gedurfd om op me af te stappen en ik ook niet zonder die oprechte en lieve opmerking!” Tot op de dag van vandaag kan ik me dat oorspronkelijke gesprekje niet herinneren. Laat staan de impact die deze dame eraan verbindt. Maar het voelde zo fijn om dat van haar terug te krijgen!

Moment 2

Enige tijd geleden had ik een beoordelingsgesprek met een collega trainer. Ze zat al een tijdje niet heel goed in haar vel. De neiging om zichzelf met anderen te vergelijken en zichzelf daardoor minder of slechter of kleiner te voelen, stak, na een hele lange fijne periode, weer de kop op. En dat terwijl ze een hele mooie en waarderende beoordeling had gekregen. We kwamen in gesprek over of het wellicht ook mogelijk was om ‘gewoon’ even te blijven bij dat nare gevoel. En dan ‘gewoon’ maar te wachten totdat dat weer voorbij gaat. Zoals alle gevoelens eigenlijk voorbij gaan zolang we ze maar niet willen weg poetsen. Een paar dagen later kwam ik haar bij het koffiezetapparaat tegen en ze vertelde me dat ze zich een stuk beter voelde en dat ons gesprek daar echt in had bijgedragen. Tof he!

Groot of klein

Nu zijn we bij H&L zogenaamde ‘experts’ op het gebied van leiderschap. We denken veel en goed na over hoe onze leiders zichzelf en ons moeten voorbereiden op alle veranderingen die gaan komen in de wereld. En dat die leiders lef moeten hebben om oude dingen los te laten en ons naar een inspirerende stip op de horizon moeten leiden. Met als resultaat dat we de onduidelijkheid in de wereld makkelijker kunnen verdragen en er iets moois van kunnen maken met elkaar. Met andere woorden: leiders moeten ons in staat stellen om impact te hebben op een mooiere wereld. Daar geloof ik echt in, in dat ‘grote leiderschap’. Maar ik wil hier een lans breken voor de kleine dingen die net zo goed leiderschap zijn. De kleine dingen die onszelf en anderen het gevoel geven dat we een verschil maken.

We hebben de neiging om Leiderschap als groots en meeslepend te zien, met een hoofdletter L. Daardoor zien we onszelf niet als leiders. Terwijl we juist in onze kleine acties zo groot(s) kunnen zijn. Het leiderschap dat we daarin tonen maakt een verschil.

Het verschil

Blijkbaar was ik in staat een verschil te maken op dat feestje. En in dat beoordelingsgesprek. Dat was klein. Maar ook groots. Ik weet zeker dat jij ook die verschillen aan het maken bent. Bedoeld of onbedoeld. Op een feestje, in een gesprek met een collega of bij de bushalte voor mijn part. Het enige wat we daar voor nodig hebben is meer mensen zoals die dame en mijn collega. Mensen die de moeite nemen om te delen wat jouw aanwezigheid voor hen betekent. Zo ook zijn wij degenen die worden uitgenodigd die grootsheid met anderen te delen. Dat maakt ons toch allemaal leiders van een mooiere én liefdevollere wereld?