Binnen of buiten de cirkel?

‘Klanten geven ons bestaansrecht!’ Ik vind het een akelige uitspraak. Het drukt een idee uit dat klanten de buitenwereld vormen. Verder zit er de connotatie van afhankelijkheid in. Daar ben ik ook geen fan van. Maar ik weet dat veel organisaties het zo zien. En veel potentiële klanten ook trouwens. Het is overigens ook niet onwaar: zonder klanten geen werk, zonder werk geen geld, zonder geld geen boodschappen, zonder boodschappen geen bestaan.

Maar ik zie onze klanten liever als mensen die zich BINNEN onze cirkel bevinden. Niet er buiten. Je kan namelijk niet co-creëren – een belangrijk criterium voor veel van onze klanten – met iemand die niet ‘co-’ is. ‘Co-‘ betekent ‘mede’. ‘Samen’ dus. En niet ‘voor’.

Samenwerken is voor ons als sociale wezens altijd van levensbelang geweest. Het is de reden voor ons succes als soort. In de circa 200.000 jaar dat we op deze wereld rondlopen, hebben we onze omgeving meer en meer naar onze hand kunnen zetten. Niet door de sterkste te zijn of alléén iets geniaals te doen of te bedenken. Maar door een zeer effectief collectief te vormen dat zich kan beschermen tegen gevaren van buitenaf. Het is nou eenmaal een stuk prettiger om te kunnen gaan slapen in het vertrouwen dat een groepsgenoot over je waakt.

Leiders

We gaven onze leiders in dat collectief allerlei voordelen die horen bij de rol van leider. Hogere sociale status en eerste toegang tot schaarse goederen. In ruil daarvoor beschermden zij ons als eerste bij een eventuele dreiging. Leiderschap had dus veel voordelen, maar had ook een hoge prijs. Zorgdragen voor de veiligheid van en in het collectief. Als het moest met lijf en leden. Die transactie maakt het tot op de dag van vandaag ook logisch en sociaal acceptabel dat onze leiders meer salaris, meer privileges en meer status genieten dan wijzelf.
Daarom stuit het ons ook zo tegen de borst als onze leiders zich niet aan die impliciete afspraak houden en zichzelf verrijken ten koste van degenen die ze zouden moeten beschermen. Het zit gewoonweg in onze biologie ingebakken dat we op die manier naar onze leiders kijken. Ze moeten ons beschermen, juist als er gevaar dreigt.

Compassie én lef

Die kwaliteit maakt ook nu nog het verschil bij onze leiders. Bij 9 van de 10 leidinggevenden die bij ons een assessment doen, draait het daar ook om. Heeft de deelnemer voldoende compassie én lef om de ander tegemoet te treden met oprechte interesse en gezond tegen-/overwicht?

We verwachten niet van onze huidige leiders op het werk dat zij hun leven opofferen voor onze veiligheid (behalve van een aantal afdelingen van de krijgsmacht wellicht). Maar we snappen wel dat als we ons door hun gedrag, attitude en hun uitspraken, veilig weten, we fysiek gezonder blijven, we harder werken, meer risico’s aangaan, creatievere oplossingen zoeken en meer over hebben voor het succes van het collectief.

Er bij horen

En zo’n collectief, daar wil toch iedereen bij horen? Afgezien van de rol die je daarbinnen hebt (leider, volger, klant of supplier) maakt het onze kans op overleven in de biologische- maar ook in de sociale zin, een stuk groter.
In die zin kom ik er, nu ik het zo opschrijf, achter dat ik er op uit ben om mét mijn klanten samen te werken terwijl ik voor mijn gevoel, vóór mijn collega’s werk.


Ook samenwerken?

In de pdf hieronder lees je meer over onze visie, werkwijze en verschillende typen assessments.