Als piekergedrag je in de weg staat

Voor de een is het praten over gevoel en het tonen van emotie de normaalste zaak van de wereld, terwijl de ander het maar moeilijk vindt om zich kwetsbaar op te stellen. Zo sprak ik laatst bij een ontwikkelassessment een deelnemer die in zijn persoonlijkheidsvragenlijst aangaf dat hij zich snel zorgen kon maken en dat hij zich soms moedeloos kon voelen. Toen ik hierover met hem sprak, vertelde hij dat hij het soms lastig vond om daarvan los te komen. Het gepieker zorgde ervoor dat hij stress kreeg en tijd nodig had om dit ‘te managen’. Wanneer ik op mijzelf reflecteer, dan herken ik dit – ik ben een gevoelsmens – bij mijzelf ook. Dat ik in sommige situaties ook kan piekeren, daarin kan blijven hangen en dat ik dan even tijd nodig heb om de stress die ik ervaar te managen. In deze blog wil ik het over mijn stressmanagement hebben en een recente persoonlijke ervaring  met je delen.

Mijn stressmanagement

Wanneer het om stressbestendig-zijn gaat, dan blijf ik in stresssituaties op het werk relatief rustig handelen. Deze situaties zijn voor mij te overzien, omdat ik kennis van zaken heb en kan terugvallen op mijn sociale en praktische vaardigheden. Dus in acute stresssituaties omgaan met tijdsdruk, teleurstelling of tegenspel levert mij meestal geen problemen op. Wel heb ik stress ervaren toen ik een aantal weken geleden met niet te verklaren lichamelijke ongemakken te maken had. Ondanks een echo-onderzoek en de geruststellende woorden van mijn huisarts bleef me een ongegrond gevoel van angst en twijfel achtervolgen. Dit ging op een gegeven moment zover dat het aantal ‘beren op de weg’ niet meer op één hand te tellen was.

Piekeren tot je een ons weegt

Als oud-verpleegkundige heb ik de nodige kennis op het gebied van (interne) geneeskunde en ziekteleer. Dit helpt tot op zekere hoogte om de oorzaak van klachten te kunnen duiden. Maar soms staat deze kennis mij in de weg. Doordat de aard van mijn klachten in mijn optiek niet direct te verklaren was, begon ik op den duur te piekeren (‘Wat als…?’, ‘Heb ik geen…?’). De daarmee gepaard gaande angstgevoelens zorgden ervoor dat ik moeite had om die interne piekermachine uit te schakelen en te rusten. Het constant in mijn hoofd en met mijn lijf bezig zijn, zorgde ervoor dat emotionele en lichamelijke stress zich aan het opbouwen was. Het piekeren nam in mijn dagelijks functioneren de overhand en ik merkte dat het een negatieve invloed had op mijn gemoedstoestand en energiehuishouding. Ik begon mij aan mijzelf te ergeren, ik was vermoeid en er kwam weinig uit mijn handen. Omdat ik het lastig vond om mijn gevoelens van angst en onzekerheid te delen, sloot ik me steeds meer af van de mensen in mijn omgeving (mijn dierbaren en collega’s). Tot het moment dat ik het besef en de kracht had om de knoop door te hakken en verantwoordelijkheid te nemen voor het veranderen van dit negatieve gedragspatroon.

Vicieuze cirkel doorbreken

Om deze vicieuze cirkel van piekeren, angst en stress te doorbreken, was er voor mij werk aan de winkel! De eerste stap die ik heb genomen is om op mijn angst en de daarmee gepaard gaande gevoelens van verdriet te reflecteren. Door hier contact mee te maken, langs de angst te gaan (afscheid moeten nemen) en dit met mensen die dicht naast mij staan te delen, is er voor mij meer ruimte ontstaan om de situatie te accepteren en het los te laten. Verder heeft het herhaaldelijk uitspreken van positieve, realistische gedachten mij geholpen om vanuit vertrouwen en een positieve gemoedstoestand aan mijn herstel te werken. Uiteindelijk heeft dit ertoe geleid dat ik vanuit meer innerlijke rust keuzes kon maken die mij energie gaven. Door op zowel mentaal als fysiek gebied geleidelijk en gefaseerd (herstel)acties in te plannen en deze uit te voeren, heb ik mijzelf weer in beweging gezet.

Bottom-line

Hoewel ik me ervan bewust ben dat mijn zorgelijke aard mijn functioneren soms in de weg zit, heeft juist het reflecteren op en het delen van mijn gevoelens met anderen ertoe geleid dat ik mijn gedrag heb veranderd. Ook het schrijven van deze blog heeft daarbij geholpen.